Wśród tomów kolekcji znalazły
się dotychczas w większości takie, które miałem przyjemność wcześniej czytać
już w oryginale, duble wydawnicze w naszym kraju, czy też takie, które zdarzyło
mi się dawno temu przeczytać i teraz pojawiła się okazja, aby je odświeżyć.
SIŁA WYŻSZA jest natomiast jedną z tych nielicznych pozycji, będących dla mnie
kompletną zagadką, o jakich istnieniu nie miałem do tej chwili pojęcia. Należy
ona do tzw. elseworldów, czyli twórcy nie są tutaj ograniczeni poprzez
kontinuum, mogąc dowolnie i bez konsekwencji dla wydarzeń w wydawanych w tym
samym czasie regularnych seriach, żonglować losem bohaterów i kreować dla nich
nową przyszłość. Jedne elsworldy wypadają lepiej, drugie okazują się znacznie
mniej trafionymi pomysłami. Do której z tych grup zaliczymy historię pióra
Douga Moencha?
Nazwisko scenarzysty kojarzy
się przede wszystkim z długoletniej pracy nad komiksami z Mrocznym Rycerzem w
roli głównej, szczególnie w duecie z rysownikiem Kelleyem Jonesem. Miał duży
wpływ na to, jak wyglądały przygody Batmana w latach 90-tych ubiegłego wieku.
Zdarzało mu się również stworzyć kilka ciekawych elseworldów z udziałem tej
postaci, w tym genialną wampirzą trylogię. Idąc za ciosem postanowił stworzyć
alternatywną historię (które w tamtym okresie cieszyły się dużą popularnością)
z udziałem Justice League, z akcją umiejscowioną w dobrze znanych nam realiach.
Później okazało się, że była to jego jedyna styczność z tą drużyną, i że pewni
twórcy nie powinni wychodzić poza sprawdzone rejony, gdzie radzą sobie całkiem
sprawnie i zyskują uznanie czytelników.
Życie znanych nam herosów
zmienia się nieodwracalnie, gdy całą planetę Ziemia ogarnia błysk czarnego
światła. Krótkie, niespodziewane i trudne do wyjaśnienia zjawisko sprawia, że
superbohaterowie są nimi już tylko z nazwy, tracąc w jednej chwili swoje
unikalne możliwości. Zdecydowana większość obrońców planety staje się zwykłymi
ludźmi, a w grze pozostają jedynie bohaterowie bazujący na technologii oraz
ciężko ukształtowanej sile własnych mięśni. Do dobrego łatwo idzie się
przyzwyczaić, zaś problem pojawia się w momencie, gdy to co dobre zostaje nam
nagle odebrane. Jak Superman, Wonder Woman czy Green Lantern odnajdą się w
nowej sytuacji?
Jak to bywa w takich
przypadkach, jedni znoszą takie realia lepiej, zaś inni znacznie gorzej. Część
osób szybko dostosowuje się do zaistniałych warunków szukając innej drogi
pomocy potrzebującym i pokrzywdzonym. Stąd m.in. powstaje z popiołów grupa
Feniks, szkolona pod okiem Batmana. Są jednak tacy, którym trudno przyjąć do
wiadomości to, co się stało i cały czas łudzą się, że ich moce któregoś dnia
powrócą. Moench pokazuje, że im więcej ktoś posiadał mocy, tym gorzej znosi ich
utratę, tym boleśniejszy przeżywa upadek. I to zarówno dosłownie, jak i w
przenośni. Pojawiają się również ofiary śmiertelne wśród znanych nam herosów.
Oczywiście w takich przypadkach zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie chciał
wykorzystać zamieszanie i tragedię innych do własnych, nikczemnych celów. A
takich złoczyńców w DCU jak wiadomo nie brakuje. Prym wiedzie tutaj Lex Luthor,
który - co żadna niespodzianka - chce stworzyć rasę superludzi i władać całą
planetą.
Omawiany komiks obfituje w
cały szereg dziwnych zabiegów, niedopowiedzeń, czy wręcz nielogicznych i bezsensownych
rozwiązań. Przyczyny tzw. czarnego światła nigdy nie zostają wyjaśnione, a
bohaterowie szybko zaniechają śledztwa w tej sprawie tłumacząc, że najwyraźniej
Bóg tak chciał i tyle. Niezrozumiałe jest także zachowanie rządu, który odcina
się od problemu i nawet cieszy się z takiego rozwoju wydarzeń, a logicznie
patrząc reakcja powinna być odwrotna. Wiele postaci jest pisanych totalnie out
of character, a chodzi zwłaszcza o Kal-Ela, Wonder Woman oraz Kyle'a Raynera.
Za wszelką cenę próbuje się
wmówić czytelnikowi, że to właśnie supermoce czynią ze znanych obrońców Ziemi
bohaterów, a pozbawieni nadprzyrodzonych zdolności i odkładając na bok kolorowe
trykoty popadają w depresję, alkoholizm, uciekają się po pomoc do innej
religii. Przykładowo Superman nagle zapomina o przyświecającym mu celu, ideałach,
misji. Siedzi w domu i użala się nad swoim losem odpychając pomoc innych.
Jakież to sztuczne, nienaturalne i kompletnie nie pasujące do tej postaci,
która w przeszłości niejednokrotnie borykała się z utratą, bądź ograniczeniem
mocy, a mimo to usilnie starała się dalej pomagać ludziom. Na ile to tylko było
możliwe. Wychodzi tutaj brak wiedzy na temat historii niektórych postaci, ich
korzeni i sposobu myślenia. Do tego Lois "kocham Clarka na dobre i na
złe" zbyt szybko daje za wygraną.
Osobną kwestią pełną
nieścisłości jest fakt pozbawienia mocy tych, którzy teoretycznie powinni je
mimo wszystko zachować. Nie wiadomo, jakim kierowano się kluczem i jak sami twórcy
wyjaśniliby przykładowo utratę zdolności przez Marsjanina, a zachowanie ich
przez Hawkmana z Thanagaru. Mnóstwo pytań budzi także pierścień mocy Zielonego
Latarnika, który swoją moc opiera na kosmicznej, ale jednak, technologii. Tego
typu zagadek jest więcej, ale nikt z zainteresowanych nawet przez chwilę się
nad tym nie zastanawia. No bo przecież Bóg tak chciał, prawda?
Nazwisko ilustratora tego
komiksu kompletnie nic mi nie mówi i jest to moja pierwsza styczność z jego
pracami. Dave Ross dysponuje dosyć przejrzystą i przyjemną w odbiorze kreską,
która pomaga płynnie śledzić przedstawioną historię. Rysunki tego artysty nie
wyróżniają się jakoś szczególnie pośród całej masy dysponujących podobnym
stylem plastyków, ale na pewno nie rozczarowują. Typowy rzemieślnik dobrze
wywiązujący się z powierzonej mu roli.
Na końcu znajdziemy przedruk
historii z roku 1960, opisującej starcie Ligi Sprawiedliwości z profesorem Ivo
i skonstruowanym przez niego robotem Amazo. Przymykając oko na archaiczny styl tej
opowieści trzeba przyznać, że stanowi ona dobrze dobrany dodatek do głównej historii
przedstawionej w tym tomie.
Najnowszy tom WKKDC niestety
nie zalicza się do tych, których zakup ze wszech miar należałoby każdemu
doradzać. Doug Moench miał dobry punkt wyjściowy i całą masę możliwości na
wyciągnięcie ręki, ale wyłożył się na tym temacie. Historia robi się szybko
nudna, pojawia się sporo nieścisłości oraz niewyjaśnionych kwestii. Najbardziej
boli jednak brak pewnej elementarnej wiedzy na temat świata DC i niezrozumienie
przez scenarzystę tego, kim tak naprawdę są na co dzień i dlaczego od wielu
dekad inspirują ludzi tacy herosi, jak Superman czy Wonder Woman. Na wstępie
wspomniałem, że nigdy wcześniej nie słyszałem o tej historii. Po przeczytaniu SIŁY
WYŻSZEJ stwierdzam, że wolałbym nadal żyć w nieświadomości, co do jej rozczarowującej
treści.
Opisywane wydanie zawiera materiał z komiksów JLA: ACT OF GOD #1 - 3 oraz THE BRAVE AND THE BOLD #30.
Dawid Scheibe
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz