WKKDC #42 - SUPERMAN/BATMAN: WROGOWIE PUBLICZNI

Dzisiaj pochylę się krótko nad historią, która ukazała się w Polsce już po raz trzeci. Hmm, skoro tak, to automatycznie nasuwa się pytanie, czy rzeczywiście jest to tak istotna i ciekawa opowieść, że warto posiadać ją w swojej kolekcji? Nie do końca. Za scenariusz odpowiada Jeph Loeb, czyli twórca takich perełek, jak DŁUGIE HALLOWEEN, MROCZNE ZYWCIĘSTWO, RZYMSKIE WAKACJE, SUPERMAN NA CZTERY PORY ROKU, czy też "kolorowy" cykl dla Marvela. Akurat wszystkie we współpracy z Timem Sale, którego to duetu jestem dużym fanem. Jeśli macie w pamięci niezwykły klimat panujący w chociaż jednym z wymienionych tytułów, to musicie zdawać sobie sprawę, że we WROGACH PUBLICZNYCH spotka Was coś zupełnie... przeciwnego. Loeb łączy siły z Edem McGuinnessem, aby na łamach nowej serii przedstawić wspólne przygody dwóch najbardziej rozpoznawalnych bohaterów DC, a do tego dobrych przyjaciół. Sam pomysł brzmi na tyle ciekawie, że przynajmniej teoretycznie warto przyjrzeć się bliżej temu, co ma do zaproponowania scenarzysta.

Do Ziemi zbliża się ogromny meteoryt/asteroida, będąca pozostałością po eksplozji planety Krypton. Lex Luthor, który aktualnie piastuje urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych postanawia wykorzystać okazję i obwinić za całe zamieszanie znienawidzonego przez siebie Supermana. Wyznacza przy tym nagrodę pieniężną dla tego, kto schwyta Człowieka ze Stali i przyprowadzi go przed oblicze głowy państwa. W jednej chwili przeciwko Kal-Elowi powstaje cała armia złoczyńców ( i nie tylko), a w sukurs eSowi przychodzi Mroczny Rycerz. Tak rozpoczyna się historia, w której gościnnie pojawia się cała masa postaci zamieszkujących różne zakamarki DCU.

To, co na pierwszy rzut oka przykuwa uwagę, to fajny sposób prowadzenia narracji przez Loeba. Zestawia on obok siebie dymki z przemyśleniami Supermana oraz Batmana, dzięki czemu łatwiej zrozumieć sposób postępowania każdego z nich. Ze względu na środowiska, z których się wywodzą, jak i odmienne metody postępowania dążą do tego samego celu, ale w kompletnie inny sposób, patrzą na dany problem z innej perspektywy. Z jednej strony ponury, działający pod osłoną nocy i posuwający się czasami do nieczystych praktyk detektyw, zaś z drugiej zawsze uśmiechnięty stróż prawa i porządku, poprawny pod każdym względem wzór uczciwości. Dzieli ich całkiem sporo, ale jak widać w razie potrzeby świetnie się rozumieją i uzupełniają.

To jednak tyle, jeśli chodzi o plusy tej historii, gdyż scenariusz cechuje bardzo duży bałagan. Od momentu oświadczenia wygłoszonego przez Luthora mamy do czynienia z jednym wielkim mordobiciem, do którego zaproszeni zostają zarówno ci bardziej, jak i ci mniej znani złoczyńcy. Sprawa ratowania planety przed zniszczeniem z niezrozumiałych względów schodzi na dalszy plan, a wszystkim nagle zaczyna najbardziej zależeć na schwytaniu eSa. Nielogiczne? - niestety tak. Przykładowo Grodd z niezrozumiałych względów zamierza zgarnąć miliard dolarów nagrody. Nielogiczne - niestety tak. Kapitan Atom i jego specjalna grupa ślepo wykonuje rozkazy Luthora i zamiast rozmowy z Clarkiem od razu przystępuje do ataku. Nielogiczne? - odpowiedź znowu brzmi: tak. Naprawdę dużo tutaj takich momentów, gdzie trudno zrozumieć postępowania poszczególnych postaci. Część osób, jak Mongul czy Solomon Grundy zostali wepchnięci ewidentnie na siłę, a nagłe przeniesienie się do Japonii z misją ratunkową wyjęte nie wiadomo skąd. Ciężko się ogląda i czyta tą napakowaną po brzegi akcją nawalankę, kiedy jak się wydaje jedynie czytelnik cały czas pamięta, iż głównym wątkiem jest przecież powstrzymanie asteroidy przed uderzeniem w Ziemię.

Loeb bardzo ambitnie chciał na przestrzeni sześciu zeszytów poruszyć jak najwięcej tematów (znalazło się również miejsce na nowe fakty odnośnie morderstwa Wayne'ów, wizyta Supermana z przyszłości, czy też ukazanie Lexa jako sprawnego manipulatora faszerującego się venomem), ale jak pokazuje ta historia, ilość nie idzie w parze z jakością.

Rysunki Eda McGuinnessa nigdy nie należały do moich ulubionych i za każdym razem kojarzą mi się z mniej poważnym, bardziej kreskówkowym klimatem. Artysta ten lubuje się w przedstawianiu mężczyzn jako umięśnionych osiłków, przeważnie z charakterystyczną, kwadratową szczęką. Z jednej strony jego herosi prezentują się rzeczywiście okazale, wyróżniając się zdecydowanie perfekcyjnie wyrzeźbionymi sylwetkami na tle zwykłych śmiertelników. Z drugiej strony jednak wielu bohaterów jest do siebie tak podobnych, że gdyby nie inne kostiumy nie sposób byłoby powiedzieć, który z walczących to np. Superman, a który Captain Marvel. McGuinnessowi nie można odmówić, że rysuje bardzo dynamicznie, i że jego prace dobrze uzupełniają się z niezbyt ambitnym, bardziej humorystycznym i stawiającym przede wszystkim na sporą ilość efektownych pojedynków scenariuszem. Nie widzę natomiast miejsca dla tego artysty w poważnych, mrocznych opowieściach.

W ramach historii dodatkowej zdecydowano się tym razem ukazać pierwszy team-up Człowieka ze Stali oraz Mrocznego Rycerza, do jakiego doszło na łamach komiksu z roku 1952. Przypadek sprawia, że dwójka bohaterów poznaje swoje tajne tożsamości, a wszystko w ramach spieszenia na ratunek będącej w tarapatach (który to już raz?) Lois Lane. Oczywiście jak zawsze przy tego typu historiach sprzed kilku dekad na mojej twarzy co chwila gościł uśmiech, tym razem za sprawą takich scen, jak chociażby cyrkowe pokazy eSa i gacka czy rywalizacja o uznanie w oczach Lois. Dużym atutem tej opowiastki są tym razem ilustracje Curta Swana, którego prace cały czas są inspiracją dla nowych pokoleń artystów tworzących przygody Supermana.

O ile w poprzednich odsłonach kolekcji można było narzekać na brak bonusów, o tyle tym razem wręcz przeciwnie - jest ich całkiem sporo. Począwszy od 10 stron z różnymi okładkami, aż po kilka stron szkiców Eda McGuinnessa. Pod koniec umieszczono również dwie strony prologu do serii SUPERMAN/BATMAN narysowanych przez Tima Sale'a, który to wstęp normalnie powinien pojawić się przed główną historią.

Tłumaczenie stoi na dobrym poziomie, ale z dwoma zastrzeżeniami. Po raz kolejny przy okazji omawiania tomu WKKDC pojawia się zgrzyt odnośnie odmiany imienia Bruce. Już nie chodzi mi o to, że osobiście preferuję formę "Bruce" zamiast nienaturalnie brzmiącego "Brusie", ale o trzymanie się konsekwentnie tej samej wersji. W jednej rozmowie potrafi pojawić się zwrot "witaj Bruce", aby za chwilę w jakimś dymku umieścić "witaj Brusie". Mnie to akurat denerwuje. Nie posiadam poprzedniego wydania Egmontu ani zeszytów z Dobrego Komiksu, także jestem ciekaw, czy tam również taka sytuacja się powtarza. Druga sprawa to niezrozumiałe i niepotrzebne przetłumaczenie pseudonimu Major Force na sztuczne "Siła Wyższa", a z kolei pozostawiono bez zmian Starfire, czy Green Lanterna. Nie widzę tutaj klucza, jakim kieruje się tłumacz wybierając jaki pseudonim przetłumaczyć, a jaki nie.

WROGOWIE PUBLICZNI to zupełnie nowe oblicze scenarzysty Jepha Loeba, dla mnie niekoniecznie w znaczeniu lepsze. Na łamach tego tomu proponuje on czytelnikowi niezbyt ambitną i nie skłaniającą do głębszego myślenia, ale za to efektowną i napakowaną sporą ilością akcji oraz wieloma postaciami ze świata DC nawalankę. Całość jest dosyć przewidywalna, czasami wręcz mało logiczna. Bardzo luźne i - pomimo teoretycznie ogromnej skali zagrożenia - w dużej mierze humorystyczne podejście do przygód Batmana oraz Supermana. Największym atutem tego tomu jest zdecydowanie ukazanie niezwykłych relacji pomiędzy dwójką tytułowych superbohaterów. Jeśli komuś takie klimaty pasują i nie ma się wygórowanych oczekiwań odnośnie scenariusza, to jak najbardziej można sobie taką formę komiksowej rozrywki zafundować. Gdybym miał jakieś 20 lat mniej na karku, przymknął oko na niedoskonałości fabuły, oczekiwał głównie zobaczenia solidnego mordobicia i lubował się w szacie graficznej rodem z animacji, to z pewnością wystawiłbym wyższą ocenę. A tak WROGOWIE PUBLICZNI otrzymują ode mnie tylko trójeczkę.

Ocena: 3-/6

Opisywane wydanie zawiera materiał z komiksów SUPERMAN/BATMAN #1 - 6 oraz SUPERMAN vol. 1 #76

Dawid Scheibe