SUICIDE SQUAD: HELL TO PAY - recenzja

"Nareszcie!" - zakrzyknąłem po obejrzeniu 10-minutowego prologu SUICIDE SQUAD: HELL TO PAY, najnowszego animowanego filmu ze stajni DC Comics i.. natychmiast się przeraziłem. Jakoś tak mi się zdarza, że ilekroć wyrażam entuzjazm odnośnie czegokolwiek, natychmiast się to psuje. Czy i tym razem tak było? I co tak zadowoliła mnie w ciągu tych kilku minut? Tego dowiecie się z recenzji. Zapraszam.

Zacznę może od odpowiedzi na drugie z tych pytań, zresztą jest to coś, co każdemu śledzącemu w miarę na bieżąco animówki DC Comiks od razu rzuci się w oczy. Animacja w tym filmie jest, wreszcie, bardzo dobra, co było ostatnio prawdziwą bolączką filmów DC - w zasadzie od paru lat obserwowaliśmy pogarszenie się jakości animacji z filmu na film, a obrazy takie jak TEEN TITANS: JUDAS CONTRACT czy JUSTICE LEAGUE DARK wyglądały przez sporą część seansu po prostu koszmarnie. Tym razem wszystko jest tak, jak być powinno i film oglądamy nie tylko bez bólu oczu, ale i wizualnie ukontentowani. Jedynym, co twórcom delikatnie mówiąc nie wyszło, jest CGI, jest ono jednak używane tutaj prawie wyłącznie (jest jeden wyjątek, i jest to najgorszy kawałek animacji, który widziałem w życiu) do przedstawiania pojazdów i innych wehikułów, co stanowi tradycję jeszcze od czasów TASów, więc w sumie to dobrze, że i tutaj ją podtrzymano.

Czy jednak moje początkowe pozytywne nastawienie do filmu zostało zmarnowane? W żadnym wypadku, wręcz przeciwnie - HELL TO PAY spodobało mi się nawet bardziej niż BATMAN: ASSAULT ON ARKHAM (które samo w sobie było bardzo udane), o filmie Davida Ayera nawet nie wspominając. Wszystkiemu winna jest fabuła obrazu. Zaczyna się niby niewinnie: ot, Amanda Waller wysyła Task Force X w składzie Deadshot, Captain Boomerang, Harley Quinn, Killer Frost, Copperhead i Black Tiger na misję odzyskania tajemniczej karty - misję o znaczeniu osobistym dla szefowej oddziału. Sprawa komplikuje się, kiedy okazuje się, że kartą interesuje się jeszcze kupa innych osób, z Vandalem Savagem i Professorem Zoomem na czele. Rozpoczyna się więc wyścig, w którym trzy drużyny nie zawahają się przed niczym, aby to właśnie w ich ręce wpadła wymarzona nagroda.

Rozpisany w ten sposób scenariusz mógłby spokojnie posłużyć wyłączna jako baza do przedstawiania kolejnych potyczek, autorzy mieli na szczęście większe ambicje. Nie zrozummy się źle - potyczek tu nie brakuje, i stoją one na wysokim poziomie, film jednak oparto mniej na mocach występujących w nim postaci, a bardziej na ich charakterach. Do głosu dochodzą więc sympatie i antypatie bohaterów, ich niejednokrotnie sprzeczne z celami misji interesy itp. Wszystko to prowadzi do kilku zaskoczeń, a ostatecznej rozgrywki nie powstydziłby się żaden kryminał czy akcyjniak. Ani film superbohaterski.

Bowiem to nie dobrze napisana intryga jest najważniejsza rzeczą w HELL TO PAY, a fakt, że opisywana animacja absolutnie nie wstydzi się swojego komiksowego rodowodu. Po pierwsze, jest w nim kupę rzeczy, które można by uznać za dość głupawe (ale nie głupie!), a w których wyraźnie odbijają się szalone czasami pomysły komiksowych scenarzystów. Niestety, nie mogę tutaj zdradzić co smakowitszych kąsków, niech za przykład wystarczy więc fakt, że w filmie Suicide Squad porusza się... starym kamperem, a za kierownicą zasiada czasem wążopodbny humanoid, który szpetnymi minami straszy małe dzieci. Po drugie, w animacji mamy masę różnych postaci, przede wszystkim z dalszego szeregu, co chyba było trochę jakby ideą powstania nowoczesnej inkarnacji Task Force X. Vandala Savage'a czy Zooma kojarzy sporo osób, ale czy to samo można powiedzieć o Scandal Savage, Knockout czy Profesorze Pygu? No nie, a dzięki tej właśnie produkcji mają one szanse przebić się do szerszej świadomości i zainteresować sobą więcej osób.

Jedynym, co mi się w HELL TO PAY nie podobało to, bardzo zaskakujące, gra aktorska. Głosowcy co prawda wypowiadają swoje kwestie poprawnie, ale jednocześnie wszyscy wydają się jacyś tacy znudzeni, a u nikogo nie słychać szczypty szaleństwa, która z całą pewnością by do tego filmu pasowała pasowała. Jest to o tyle dziwne, że np. do roli Harley powraca tutaj Tara Strong, a widząc w obsadzie takie nazwisko można się spodziewać czegoś więcej.

Ostatecznie jednak, SUICIDE SQUAD: HELL TO PAY wystawiam ocenę bardzo pozytywną. Od jakiegoś czasu bardzo wątpiłem w chęci i umiejętności ludzi odpowiedzialnych w Warner Bros za animacje DC Comics, ten obraz pokazał mi jednak, że wciąż nie powiedzieli oni ostatniego słowa. Wśród filmów z nowego animowanego uniwersum DC HELL TO PAY w pełni zasłużyło na miejsce na podium obok JUSTICE LEAGUE: WAR i BATMAN: BAD BLOOD, a sobie i Wam życzę, by następny obraz nawiązał równą walkę z tymi gigantami.