TRINITY vol. 2: DEAD SPACE (wersja HC)

W ostatnim czasie ilość komiksów superbohaterskich wydawana w Polsce jako przedruki, zwiększyła się. Mimo, że dla zwykłego Kowalskiego nie jest to tania rozrywka, to jednak można się cieszyć, że cena nowowydanych albumów jest niższa niż kiedyś. Ciągle trzeba pamiętać, iż wydawnictwa Marvel i DC prowadzą łącznie sto kilkadziesiąt serii w tym samym czasie. Trudno sobie nawet wyobrażać, aby taka ilość przedruków tej „wielkiej dwójki” mogła trafić do naszego kraju. Trzeba jednak zaznaczyć, że ze względu na nie najwyższą jakość, nieobecność wielu tytułów jest bardziej pozytywem niż negatywem. Po tych niepotrzebnych przemyśleniach, zapraszam na recenzję drugiego wydania zbiorczego TRINITY,  jednej z tych serii, która nie została wydana w Polsce.

Tak jak w wypadku pierwszego tomu BETTER TOGETHER za scenariusz odpowiedzialny był przede wszystkim Francis Manapul. Nie był on w tym wypadku jednak odpowiedzialny za całość. Fabuła dwóch pierwszych, składowych zeszytów została opracowana przez Cullena Bunna, osobę pracującą wcześniej min. nad serią SINESTRO w ramach nie tak dawnego New 52.

Sama seria skupia się na tercetem postaci Batmana, Supermana i Wonder Woman. W przeciwieństwie do pierwszego wydania zbiorczego, nie ma tu jednej historii, ale są trzy krótsze, niezależne od siebie części.

Pierwsza część koncentruje się na spotkaniu w tajemniczych ruinach trzech czarnych charakterów. Są nimi Ra's al Ghul, Kirke ( ang. Circe ) i Lex Luthor w pancerzu z symbolem Supermana na piersi. Krótka, jednozeszytowa historia pokazuje chwilową współpracę wymienionych postaci, bez bezpośredniego udziału superbohaterów z którymi zazwyczaj walczą. Może się umiarkowanie podobać, ale szału definitywnie nie ma. Sugeruje ona, że złoczyńcy połączą siły w następnych komiksach, co jednak później nie następuje.

Część druga jest składową większej historii o dwóch walczących Supermanach, prowadzonej w kilku seriach jednocześnie. Jeśli traktować ją samodzielnie, to byłaby krótka opowieść o … sam do końca nie wiem … może o akceptacji samego siebie. Aha. Mimo tego, że na okładce tej pojedynczej historii jest mocno wyeksponowany Mr. Oz, pojawia się on tylko na jednej stronie.

Ostatnia część jest zarazem najdłuższa. Składa się z historii w trzech komiksowych zeszytach. Znajdujący się „w cywilu” Bruce, Diana i Clark odbierają sygnał alarmowy z będącej na orbicie wierzy obserwacyjnej. Szybko przybywają na miejsce , gdzie zastają Cyborga ze zniszczonymi kończynami i wymagającego pomocy. Przechodząc przez obiekt, postacie trafiają na przejście zagrodzone larwami kosmitów. Nieoczekiwanie zostają wówczas zaatakowani przez dwóch zainfekowanych zielonych latarników ( Jessice i Simona ). Ta właśnie trzecia część wydania zbiorczego najbardziej mi się spodobała. Ma w sobie ciekawą tajemniczość oraz kwestie trudnego wyboru, którego muszą dokonać herosi. Niestety w ostatnim składowym numerze, akcja bardzo przyspiesza i cała atmosfera traci urok. Jest to również jedyna część nawiązująca do pierwszego tomu BETTER TOGETHER aczkolwiek robi to tylko na początku i w epilogu.

Dodatkami do wydania zbiorczego jest pięć alternatywnych okładek Billa Sienkiewicza, pięć szkiców Francisa Manapula i dwie strony z mini-alternatywą co do wyboru okładek. Co do samych grafik Sienkiewicza, ograniczę się do stwierdzenia, że ze względu na specyficzny styl artysty, nie są to prace trafiające w mój gust.

Samo wydanie DEAD SPACE jest dość krótkie. Składało się w z pięciu komiksowych zeszytów. Zaskoczyło mnie, że wydawca nie zamieścił annuala, który pojawił się pomiędzy zeszytami zamieszczonymi w tym tomie. Na marginesie dodam, że nieobecny annual nie jest wysokich lotów, ale chociaż odnosi się do spotkania trzech złoczyńców w wymienionej części pierwszej.

Co do rysunków nie mam większych zarzutów. Co prawda we wszystkich trzech częściach grafika wygląda inaczej ze względu na różnych rysowników ( Clay Mann, Emanuela Lupacchino i Francis Manapul ), to jednak wszyscy wykonali swoje zadanie dobrze. Przynajmniej tak się wydaje takiemu laikowi jak ja, któremu recenzowanie rysunków w komiksach zazwyczaj nastręcza trudności.

Dawno na blogu nie było kwestii technikaliów w wypadku wydań amerykańskich. W tym miejscu pozwolę sobie spróbować to nadrobić. Recenzję napisano na podstawie wydania z gruba okładką. Format wydania jest bardzo zbliżony do przedruków grubookładkowych wydanych w Polsce. Pokazuje to zdjęcie zamieszczone niżej. (UWAGA: Komiks na lewej stronie zdjęcia jest wyłącznie dla dorosłego czytelnika ).

Zdziwiły mnie natomiast dwie rzeczy. Pierwszą z nich jest to, że okładka w wydaniu amerykańskim jest cieńsza niż w polskim przedruku, choć być może jest była ona odrobinę twardsza. Stara się to przedstawić drugie zdjęcie.

Drugą zaskakującą rzeczą było istnienie zdejmowalnej obwoluty. Tylna strona obwoluty jak i cała właściwa okładka, stanowią spoiler do historii o dwóch Supermanach. Pewnym minusem jest również to, że właściwa okładka nie jest w żaden sposób podpisana. Tylko ponowne założenie obwoluty lub otworzenie tego tomu, dostarcza informacje, co to jest za komiks :) Jeszcze raz ostrzegam przed spoilerem, natomiast pokazuje to ostatnie zdjęcie. 

Kończąc tą recenzję napiszę, że omawiany komiks może podobać się za stronę graficzną. Za stronę fabularną zapewne już mniej. Składa się on z trzech historii z których żadna nie jest ostatecznie wybitna czy nawet na poziomie poprzedniego tomu. TRINITY: DEAD SPACE dobrze się może sprawdzić jako „jeden z wielu komiks o lubianych postaciach”. Jeśli jednak  macie ograniczony czas lub budżet, jest to pozycja jak najbardziej do pominięcia. Jest dużo innych komiksów o wyższym poziomie. Przywołując wstęp do tego tekstu, napiszę, że wiele z nich wydano w Polsce.

Ocena: 3-/6

Kędzior

                           

------------------------------------------------------------------------------

                            

Wydanie zawiera TRINITY #7-11

TRINITY vol. 2: DEAD SPACE do kupienia w ATOM Comics