BATMAN: IMPOSTER

Kolejny komiks z oferty Black Label i cóż za niespodzianka... znowu Batman! Scenarzysta komiksu, Mattson Tomlin jest współautorem scenariusza święcącego zasłużone tryumfy na dużym ekranie THE BATMAN. Zbiorcze wydanie miało premierę w USA w tym samym czasie, co w Polsce. Czy zatem dostaliśmy produkt idealnie skrojony pod fanów filmu? 

Podobnie jak film, tak i fabuła IMPOSTERA przenosi nas do początków kariery Mrocznego Rycerza, tym razem do trzeciego roku jego mścicielskiej działalności. Przeciwnikiem naszego bohatera jest jego naśladowca, pozbawiony skrupułów przed odbieraniem życia przestępcom. Działania oszusta wystawiają Batmana na cel policji i szemranych elit Gotham. Łowca sam staje się zwierzyną i inne wyświechtane frazesy są tu jak najbardziej na miejscu.

W IMPOSTERZE mamy do czynienia z dość realistycznym podejściem do Batsa. Nie jest to jednak realizm znany z filmów Nolana ani ten z dzieła Reevese'a - kto widział najnowsze ekranowe przygody Nietoperza ten z resztą wie, że - na szczęście - nie jest on aż nadto realistyczny. Nolan skupiał się na złoczyńcach, Reeves na relacjach, a Tomlin trudno powiedzieć na czym. Zabójczy naśladowca jest milczący, a jego motywację poznajemy w końcowym monologu. Jest postacią ledwie zarysowaną i nie możemy tu mówić o mrocznym odbiciu herosa z Gotham. Pojawia się sugestia możliwego przyszłego superzłoczyńcy, ale sprawia wrażenie dodanej na doczepkę. Relacje Batmana w IMPOSTERZE również są szczątkowe. Alfred odszedł ze służby wiele lat temu, Gordona zwolnili, a dla Batmana liczy się tylko i wyłącznie misja. Jako Bruce nawiązuje on co prawda jakąś więź z panią detektyw Wong, zajmującą się sprawą naśladowcy, ale ma ona zdecydowanie za mało miejsca by w pełni wybrzmieć i sprawić, że zacznie ona czytelnika obchodzić. Jest jeszcze doktor Leslie Thompkins ze swym kuriozalnym wątkiem, w którym Batman musi codziennie rano się u niej meldować, a jak tego nie zrobi to świat dowie się, że pod maską skrywa się Bruce Wayne. O samej pani doktor nie dowiadujemy się nic. Nie jest ona w ogóle postacią, istnieje wyłącznie po to by Bruce nie prowadził monologów sam ze sobą. Zakładam, że te rozmowy miały go uczłowieczyć, ale absolutny braki chemii między postaciami zupełnie to niweczy.

Za rysunki odpowiada Andrea Sorrentino. Zaraz za J.H. Williamsem III chyba nikt tak zgrabnie nie bawi się kadrami, zmieniając ich kształt, wychodząc poza ramy, a wszystko po to, by jeszcze bardziej podkreślić wizualną potęgę medium, w którym tworzy. Znajdzie się w IMPOSTERZE niemało kadrów, które aż proszą się o oprawienie. Ze względu na przyziemny charakter opowieści nie ma ich jednak aż tyle jak w innych, znanych u nas komiksach, które Sorrentino rysował do scenariusza Jeffa Lemire'a (GREEN ARROW, GIDEON FALLS). Za kolory odpowiedzialna jest Jordie Bellaire, ekstraklasa wśród kolorystów, a do tych Sorrentino zawsze ma niebywałe szczęście. Paleta barw w Gotham niesie ze sobą pewne ograniczenia, przez co Bellaire nie ma znowu aż tak wielkiego pola do popisu, jak przy innych projektach.

BATMAN: IMPOSTER to po prostu kolejny komiks z Mrocznym Rycerzem, nie wyróżniający się na tle innych niczym specjalnym poza oprawą graficzną. TLDR: Przeciętnie napisane, ale świetnie narysowane bat-czytadło.

Damian Maksymowicz

Wydanie zbiorcze zawiera: Batman: The Imposter #1-3.

Komiks do kupienia m.in w sklepie Egmontu i  ATOM Comics.