Serialownia #25

Z powodu pobytu Krzyśka na LeSZKu w Lublinie i powrót do domu w późnych godzinach wieczornych, kolejny raz "Serialownia" zalicza jednodniowy poślizg. Niemniej już wylądowała, a nasze opinie o każdym spośród czterech wyemitowanych w zeszłych siedmiu dniach odcinków poszczególnych produkcji znajdziecie w rozwinięciu posta. Oczywiście przestrzegamy przed spoilerami. Do lektury!

GOTHAM 2x19: Azrael

Tomek: I znowu bardzo dobry odcinek. A moim ulubionym jego momentem była rozmowa Gordona ze Strangem, jak pogrywali ze sobą, starając się wyciągnąć z tego drugiego jak najwięcej informacji. Azrael fajny wizualnie, choć wolałem Galavana jako powiedzmy geniusza zbrodni niż jako bezmózgie narzędzie. Jednak przebłyski jego przeszłości zdają się zapowiadać jego powrót do poprzedniej osobowości. Cieszę się, że ostatecznie nie zabił Barnesa, bo bardzo lubię tę postać, choć akurat tym razem trochę głupio się zachował i wiedząc, że Azrael poluje na Gordona, zostawił do jego pilnowania ledwie kilku zwykłych policjantów. Wygląda też na to, że większość wątków nam się znowu ładnie posplata w końcówce sezonu.

THE FLASH 2x20: Rupture

Tomek: Cóż za miła odmiana. Odcinek był wprawdzie taki sobie, ale przynajmniej nie byłem wkurzony po jego obejrzeniu. Ba, w porównaniu z ostatnimi dwoma był wręcz rewelacyjny. Irytowała mnie jedynie reakcja Barry’ego w stylu „Jakoś to będzie” na powrót Zooma na Ziemię-1. Ale zakończenie jest ciekawe, choć w pewnym momencie było w ogólnych zarysach łatwe do przewidzenia.

Radek: To było tak żałosne, że brak mi słów. Jedyna dobra rzecz to nawiązania do Harry'ego Pottera. Przede wszystkim sarkazm Wellsa przy różdżce i odpowiedź Cisco "How did you know about HP convention?", ale Expecto Patronum też mnie rozbawiło. Głupota głównego wątku przyprawia mnie o ból głowy. Po pierwsze, drażni mnie, jak we Flashu traktuje się uczucia. Sezon temu Barry mówi wprost, co czuje do Iris, musi przełknąć najbardziej typowy friendzone, bo jest obecny przystojniak Eddie. Jakiś koleś z przyszłości mówi, że się ożenili na jakiejś kompletnie innej Ziemi, gdzie są kompletnie inne postacie, to nagle "Barry, jak ja cię kocham, chcę żebyśmy byli razem"... Pomijając, że nigdy nie kibicowałem temu związkowi, bo wydaje mi się kazirodczy. Mieszkali razem całe dzieciństwo, żyli jak brat i siostra - co z tego, że biologicznie nie są. Po drugie, kto by przypuszczał, że Zoom się dowie o tym, że Rupture nie wykona zadania i zjawi się sam, prawda? Co odcinek to głupszy. Jakby tego było mało, to po prostu w możliwie najprostszy sposób robią z Wally'ego i Jesse speedsterów, nawet się nie starali czymś zaskoczyć. Było dokładnie tak, jak mówiłem w zeszłym tygodniu.

Dawid: Jaki poziom tego serialu od dłuższego jest, każdy widzi, a w tym tygodniu nic się w tej sprawie nie zmieniło. To, co boli najbardziej, to brak logiki i zwroty akcji, które wynikają kompletnie z niczego, nie są ani przez chwilę przekonujące. Czy to wątek powracającej miłości Iris do Barry'ego, czy też Zoom wyręczający się Rupturem to przykłady nieudolności scenarzystów. Chociaż trzeba przyznać, że sam Rupture pod względem wyglądu prezentuje się całkiem całkiem, patrząc pod kątem komiksowego pierwowzoru. Śmiesznie z kolei wyglądało obdarowanie mocami Wally'ego oraz Jesse, gdy już wszyscy od dawna wiedzieli, że podczas wybuchu reaktora do tego dojdzie. Na szczęście jeszcze tylko trzy odcinki i będzie można odetchnąć.

ARROW 4x20: Genesis

Tomek: Ogólnie było nieźle, choć diabeł tradycyjnie krył się w szczegółach, które były trochę niedopracowane. Czemu np. Diggle po ich pierwszym starciu zostawił Andy’ego po prostu przykutego do rury, zamiast przekazać go np. A.R.G.U.S. Albo to, że cała ta magiczna nauka Queena ostatecznie sprowadziła się do myślenia o miłych rzeczach. Także w wątku Thei nieco za szybko odkryto karty, w wyniku czego zakończeniu odcinka brakowało kopa.

Radek: Bardzo pozytywne zaskoczenie, szczególnie biorąc pod uwagę jakość ostatnich odcinków THE FLASH i ARROW. Parę ciekawych zwrotów akcji, nowa ciekawa postać, dialogi nawet nie jakoś mocno drewniane (poza tymi rozmowami o nadziei, jak z komiksów o Niebieskich Latarniach). Wystarczy, że się pojawi nawet samo nazwisko Constantine i od razu jest lepiej ;) Dla mnie dzisiaj był poziom pierwszego i drugiego sezonu. Nie ich najlepszych momentów, ale myślę, że takich po środku jak najbardziej.

Krzysiek T.: To jest naprawdę straszne, że człowiek ogląda ARROWA i bawi się całkiem nieźle, a następnie przełącza na THE FLASH i po kwadransie postanawia przełożyć to na kiedy indziej. Tak jak wspomnieli koledzy, ten odcinek nie był jakiś nadzwyczajny i na pewno nie był wolny od standardowych głupot. Końcową śmierć Andy'ego można było przewidzieć mniej więcej po 20 minutach, ponieważ wszystko nieuchronnie ku temu prowadziło. Podobnie jak Radek, czekam na pojawienie się Niebieskiego Latarnika Green Arrowa na koniec sezonu, ale wciąż - bawiłem się całkiem nieźle. Tak po prostu. Tych niecałych trzech kwadransów na pewno nie żałuję.

LEGENDS OF TOMORROW 1x14: River of time

Tomek: Odcinek nieco słabszy od zeszłotygodniowego, ale cały czas fajny. Najlepsze w nim były psychologiczne gierki Vandala z ekipą, szkoda tylko, że część z nich postanowiła dać mu fory i zachowywać się jak debile. Dotyczy to szczególnie Palmera, który chyba w ostatniej walce musiał doznać urazu mózgu, bo innego wytłumaczenia na włażenie do celi Savage’a, by się z nim tłuc na piąchy, nie widzę. Także rozwiązanie problemu Jeffersona było niesamowicie silnie naciągane. Mam wrażenie, że podróżnicy w czasie chyba by, choćby przypadkowo, wpadli na to, iż przyspieszone starzenie jest leczone przez podróże w czasie. No i finalny twist był oczywisty od momentu, kiedy Rip zdecydował się  na przekazanie Vandala Radzie Mistrzów Czasu. Te narzekania nie zmieniają jednak faktu, że oglądając ten epizod, dobrze się bawiłem. 

Radek: Bawiłem się świetnie jak zawsze. Zwrot akcji związany z tym, po której stronie stoją Time Masters uważam za fenomenalne zagranie scenarzystów.

Dawid: Kolejny tydzień przyniósł ze sobą ponownie interesujący odcinek, który pozostawia po sobie dużo dobrego wrażenia. Zwrot w sprawie Cartera oraz ujawnienie, że Vandal Savage również przemieszcza się w strumieniu czasu przypadły mi do gustu. Podobnie jak końcówka, którą wprawdzie przewidziałem już po paru minutach tego epizodu, ale sam pomysł zasługuje na pochwałę. Aż jestem ciekaw, co takiego twórcy wymyślili na finał sezonu.

Krzysiek T.: No przy takiej konkurencji trudno było oczekiwać, że to nie LEGENDS będzie najlepszym serialem tygodnia. Powrót do beztroskiego campu, dużej umowności i przesadzonej komiksowości sprawił, że był to idealny odcinek na rozluźnienie po ciężki dniu pracy. Przyznam szczerze, że nie spodziewałem się, iż Carter powróci do składu ekipy, sądziłem, iż dostaniemy typowe rozwiązanie CW, a więc Vandal zabije go drugi raz. Było naprawdę spoko, LEGENDS bez problemu pokonało konkurencję z tej samej stacji.

Źródła obrazków: Comicbook.com