SPRAWIEDLIWOŚĆ

Recenzja maxiserii JUSTICE wydanej w Polsce przez Mucha Comics jako SPRAWIEDLIWOŚĆ. 

Trochę to trwało, zanim w końcu zasiadłem do napisania tej recenzji. SPRAWIEDLIWOŚĆ bowiem uważam za komiks, który nie powinien zostać poddawany ocenie tuż po jego lekturze. Zbyt wiele rzeczy zaburza tu jakikolwiek racjonalizm, więc po przeczytaniu tej solidnych rozmiarów cegły postanowiłem się przespać. Jedna, góra dwie noce w zamierzeniu. Ostatecznie minęło kilkanaście i wreszcie uznałem, że mogę się podjąć napisania tekstu, który właśnie trafił na łamy DCManiaka.

Nietypowy był to widok, gdy spodziewając się przesyłki składającej się z paru raptem komiksów otrzymałem paczkę, która zrzucona w nieco większej wysokości mogłaby wyrządzić komuś niemałą krzywdę. Po jej otworzeniu moim oczom ukazała się licząca blisko 500 stron, posiadająca twardą oprawę oraz obwolutę księga i już wtedy trudno było mi się nie zachwycać. W tej samej przesyłce otrzymałem swoje pierwsze pozycje z DC Deluxe Egmontu i, uwierzcie mi, nijak nie wzbudziły one we mnie tak pozytywnych emocji jak SPRAWIEDLIWOŚĆ. Jest to dziwne, ponieważ różnica pomiędzy nimi to de facto tylko ilość stron i grafika pod obwolutą – komiks od Muchy nie posiada tej niezbyt miłej dla oka, kompletnie czarnej okładki, lecz znajduje się na niej pełnoprawna grafika autorstwa Alexa Rossa.

Mucha przy okazji dowala do pieca i właściwie po cichu, nie chwaląc się, pokazuje Egmontowi o jakie deluxe ”walczyliśmy”. Komiks nie tylko zachwyca samą jakością wydania, ale także zawartością. No, przynajmniej pewną jej częścią. Dodatki w SPRAWIEDLIWOŚCI to nie pięć stron szkiców na krzyż oraz posłowie, którego równie dobrze mogłoby nie być. Tutaj w cenie dostajemy tyle materiałów, że spokojnie można zapełnić nimi połowę niejednego komiksu wydanego w Polsce. Są tu więc profile wielu bohaterów i złoczyńców widzianych z perspektywy naszego ulubionego, Mrocznego Rycerza. Jest także spora ilość szkiców oraz popisów zarówno wspomnianego już Alexa Rossa, jak i często pomijanego współtwórcę warstwy graficznej Douga Braithwaite’a. Nigdy dotąd na naszym rynku nie pojawiła się pozycja tak bardzo łechcąca osoby takie jak ja, dla których bonusy dodane do komiksu są nierzadko ciekawsze niż on sam. Kolejny ogromny plus na konto Mucha Comics powędrował właśnie w tym momencie.

No ale przecież istotą SPRAWIEDLIWOŚCI jest przecież licząca dwanaście zeszytów podzielonych na trzy akty, monumentalna historia. Mam z nią pewien kłopot, ponieważ chociaż chciałbym cos na jej temat Wam powiedzieć, to jednak ten cholerny Alex Ross mi nie pozwala. Już od pierwszych stron trudno tak zwyczajnie oderwać wzrok od wyczynów jego i Braithwaite’a. Wbrew pozorom udział tego rysownika w powstaniu omawianego komiksu nie jest niedostrzegalny. Ross tworzył poszczególne plansze w oparciu o szkice tego znanego i u nas artysty (WAEPON X z TM-Semic!) i jeśli zestawicie sobie SPRAWIEDLIWOŚĆ chociażby z PRZYJDŹ KRÓLESTWO czy MARVELS, gołym okiem dostrzeżecie niuanse, które ujawniają udział Braithwaite’a.

Niejednokrotnie spotykaliście się pewnie z opiniami, że superbohaterowie to współczesne wcielenia mitologicznych herosów i bogów. Alex Ross zdecydowanie zgadza się z tym zdaniem, ponieważ całość SPRAWIEDLIWOŚCI to pokaz tak dużego uwielbienia artysty dla członków Ligi Sprawiedliwości, że chyba nigdy wcześnie nie wystawił on im tak dużego ”boskiego” pomnika. Z pewnością ta doniosłość i, jak to się obecnie mówi, epickość nie każdemu może przypaść do gustu. Tak jest na przykład ze mną, ponieważ chociaż nadal uważam Rossa za mistrza, to jednak w pewnym momencie monumentalność i rozmach jego rysunków stał się dość przewidywalny, a na dłuższą metę nawet męczący.

I uwierzcie mi, sam nie wierzę w to, że to napisałem.

Ale SPRAWIEDLIWOŚĆ to nie tylko rysunki i dodatki. pewnie Was zszokuję, ale jeszcze jest fabuła. Ta w tym komiksie jest zaskakująca. Głównie z tego powodu, jak bardzo jest nijaka. Ujmę to tak: gdyby scenariusz Jima Kruegera zilustrował ktokolwiek inny, a całość wrzucić w dwa tomy cyklu LIGA SPRAWIEDLIWOSCI, obawiam się że zbierałyby one raczej kiepskie recenzje. Historia momentami jest przegadana, bardzo często zwyczajnie się dłuży, a już na pewno nie potrafi niczym szczególnym zaskoczyć. No ale tutaj trzy czwarte złego wrażenia zamaskował ten cholerny Ross. Ten facet to po prostu potrafi.

Pomimo czasu jaki upłynął od premiery tego komiksu, jednoznaczne ocenienie go nadal nie jest dla mnie łatwe. SPRAWIEDLIWOŚĆ na pewno ma cudowne opakowanie, które dla rodzimych wydawców komiksów powinno służyć za wzór twardookładkowego wydania deluxe. Tylko ta zawartość jakoś nie nadąża za resztą. Alex Ross nie jest tu wartością dodaną, on jest jedynym plusem tego komiksu. I to nawet nie na tyle dużym, by od początku do końca piać z zachwytów. Nie jestem przekonany czy to wystarczy, abyście zdecydowali się zakupić tę bardzo drogą jednak pozycję tylko z jednego powodu.

Wydaje się jednak, że Mucha nie poniesie porażki ze SPRAWIEDLIWOŚCIĄ i bardzo dobrze, bo to daje nadzieję na to, że w przyszłości wydawnictwo to opublikuje komiks w podobnej formie, ale ze stojącym na znacznie wyższym poziomie scenariuszem.

4/6 (gdyby nie Ross, byłoby niżej) 

Dziękujemy wydawnictwu Mucha Comics za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego.

SPRAWIEDLIWOŚĆ do kupienia w Atom Comics