Serialownia #12

I nadszedł czas na kolejna odsłonę "Serialowni". Tym razem będzie nieco mniej czytania. Część składu niestety nie dała rady napisać swoich kilku zdań, lecz mimo to, każdy serial z ubiegłego tygodnia doczekał się oceny. Zapraszamy do rozwinięcia posta i jak zwykle przypominamy o spoilerach!!!

SUPERGIRL 1x12: Bizarro

Maurycy: Wciąż nie wiem, co myśleć o tym serialu. Tyle rzeczy tu kuleje, tyle wątków prowadzonych jest niezgrabnie, ale i tak zdarzają się odcinki, które całkiem przyzwoicie się ogląda. Czyli takie jak ten. Co prawda strasznie przeszkadzała mi drama z udziałem Adama i Kary (ich rozstanie wypadło mniej więcej tak samo kiepsko, jak rozstanie Patty i Barry’ego) oraz reakcja Cat (bo to znowu cofnięcie dotychczasowego rozwoju postaci), ale na przykład Bizarro jest jednym z najlepszych przeciwników, z jakimi jak dotąd mierzyła się Supergirl. Nawiasem mówiąc, choć sam odcinek nie był najgorszy, to trochę zaczyna razić mnie to, że scenarzyści zamiast wymyślać coś nowego, postanowili zrobić z SUPERGIRL tańszą, telewizyjną wersję przygód Supermana. Maxwell Lord to ten sam typ co Lex Luthor, teraz dostaliśmy Bizarro, a w następnym odcinku zobaczymy historię opartą na komiksie Alana Moore’a… o Człowieku ze stali właśnie. Nie do końca mi to odpowiada, serial, jak i postać, gubią gdzieś tutaj swoją tożsamość. Nie w takim kierunku powinna iść SUPERGIRL

Dawid: Brak zaprzyjaźnionego Marsjanina w akcji i od razu całość leci na łeb na szyję. Po fajnym poprzednim epizodzie niestety dostajemy słabiutką odsłonę, w której jedynym interesującym, przynajmniej przez kilka chwil, elementem jest występ kobiecej wersji Bizarro. Zakończenie pojedynku było oczywiście przez wszystkich spodziewane, ale fajnie było zobaczyć luźną interpretację jednego z klasycznych przeciwników Supermana. Co do głównej bohaterki, to bardzo szybko okazało się, że podobnie jak w komiksowym świecie DC, tak i w serialowej rzeczywistości nie ma miejsca na szczęśliwe związki. Każdy kocha Karę, Kara kocha każdego, ale dla „dobra i bezpieczeństwa” wszystkich zainteresowanych lepiej pozostać użalającym się nad swoim losem, męczennikiem z wyboru. Szkoda, bo przez to wszystko Jimmy oraz Winn założyli kącik złamanych serc i nie da się już oglądać scen z ich udziałem, zaś dobrze zapowiadająca się postać Adama prawdopodobnie bezpowrotnie znika z serialu. Uwięzienie Maksa w kryjówce DEO wydaje się mało inteligentne i zapewne za góra dwa odcinki sami go wypuszczą na wolność. Wynudziłem się strasznie, oby kolejny odcinek przyniósł ze sobą coś ciekawego.

Radek: Mam wrażenie, że wszystko już było i to milion razy. Motyw zerwania związku ze względu na niebezpieczeństwa superbohaterskiej działalności? W ARROW z 5 razy, we FLASHU raz albo dwa, to samo u konkurencji (w Marvelu). I nie wiem, kto uczył scenarzystów nadawania dramatyczności wydarzeniom, ale kompletnie zepsuł swoje zadanie. Wprowadzenie postaci na jeden odcinek, rozpoczęcie romantycznej relacji i zerwanie jej po jednym odcinku to jakaś kpina, powodująca podczas sceny zerwania reakcję "meh". Motyw przeciwnika - lustrzanego odbicia też już był, ale to wybaczam, bo akurat Bizarro to ikona DC i fajne nawiązanie (choć oczywiście z reguły to był doppelganger kuzyna Kary). Do tego pełna przewidywalność zakończenia - chyba wszyscy się domyślili, że przeciwniczka zostanie unieszkodliwiona za pomocą Kryptonitu lub jego odpowiednika? Scena z "porwaniem" głównej bohaterki podczas randki to nie był zły pomysł, ale został tak fatalnie zrealizowany, że ujęcie wyglądało jak z robionych dla żartu filmach o rekinach klasy B. Ostatnią wadą jest to, że autorzy historii znowu prowadzą wątki miłosne w jakimś przerażającym dla mnie kierunku. Winn użalający się i udzielający Olsenowi rad przy whisky, serio? I Kara, która mając wybór trzech facetów, nie jest z żadnym? Jedyne zalety odcinka to genialny tekst Winna "I am in friend zone for so long that I'm starting to think about buying a property there" (naprawdę parsknąłem śmiechem) i fajny żeński odpowiednik Bizarro przy nietypowej relacji między Kryptończykiem a jego odpowiednikiem. A może po prostu nie czytałem wystarczającej ilości komiksów z Bizarro w roli głównej i tylko dlatego nie wiem, że to nie było oryginalne.

LUCIFER 1x02: Lucifer, stay. Good devil

Michał: Drugi odcinek na całe szczęście nie odstaje poziomem od pierwszego. Znowu było piekielnie śmiesznie i ciekawie. Głośne brawa należą się osobom odpowiedzialnym za dobór utworów do poszczególnych odcinków. Świetna, wpadająca w ucho muzyka będzie chyba kolejnym znakiem rozpoznawczym serialu. W przeciwieństwie do reszty opiniowanych w Serialowni produkcji nie mogę tutaj znaleźć żadnego aktora, który grałby w sposób nijaki i drewniany. Cała obsada została wspaniale dobrana. Widać, że przykładano dużą wagę do castingów. Względem pilota zmieniony został aktor grający Dana. Nicholasa Gonzaleza zastąpił Kevin Alejandro, którego chyba wszyscy znamy z roli Sebastiana Blooda w ARROW. Nie mogę na razie stwierdzić, czy to dobrze, czy źle. Zobaczymy w następnych odcinkach. Jeśli jesteście niezdecydowani, to gorąco polecam dać temu serialowi szansę. Nie zawiedziecie się.

Krzysiek T.: Przychylam się do zdania Michała. LUCIFER w drugim odcinku nadal nawet nie wącha komiksu, ale nie zmienia to faktu, że jest pomysłowy, bardzo dobrze zagrany, żywy i zabawny. I tyle mi w zupełności wystarczy, by móc cieszyć się z seansu. Bardzo pozytywne zaskoczenie, które w moim prywatnym rankingu może wkrótce dogonić IZOMBIE. Drobny plus za reakcje głównego bohatera na widok dzieci. Głównie ze względu na to, że mam bardzo podobne :)

IZOMBIE 2x11: Fifty Shades of Grey Matter

Maurycy: Powiedzmy to sobie wprost, taki epizod to istny samograj. Liv tym razem przejęła nawyki autorki powieści erotycznych, co oczywiście wiązało się z masą świetnych dowcipów. Twórcy mogli w pewnym momencie przesadzić, przeszarżować, ale na szczęście znali umiar. Wyszło i strawnie, i zabawnie. Druga seria odrobinę odstaje od świetnego, beztroskiego sezonu pierwszego, ale dla takich odcinków nadal warto go oglądać. Ani ARROW, ani SUPERGIRL, ani nawet FLASH nie mają w sobie tyle luzu i dystansu. Żaden z tych seriali nie może także pochwalić się tak sympatycznymi, dobrze napisanymi bohaterami. To chyba dość wymowne, że bardziej obchodzą mnie losy psa z iZOMBIE niż którejkolwiek postaci z ARROW.

Tomek: A ten serial na szczęście szybko wrócił do wysokiej formy. Tym razem twórcy wzięli na cel thrillery erotyczne i znakomicie wywiązali się z zadania. Prawdopodobnie właśnie dzięki temu nawet śledztwo, które ostatnimi czasy zazwyczaj okazywało się najsłabszą częścią odcinka, tym razem wypadło bez zarzutu, a melodramatyzm, na który nieraz narzekaliśmy, tym razem był jak najbardziej na miejscu. A do tego jako wisienka na torcie drobne, ale zabawne cameo Kristen Bell.

Krzysiek T.: Pierwszy odcinek tego serialu, który obejrzałem dwa razy :) Tak dobrze nie bawiłem się nawet przy całej masie komedii, które ostatnio miałem okazję zobaczyć. Przy czym twórcom udało się uniknąć gagów kloacznych, a całość zrobić ze smakiem. Co ważne, mocno ruszył do przodu główny wątek, co ostatnio było rzadkością na łamach IZOMBIE. Ciekawi mnie dla ilu osób Liv Moore stała się po tym odcinku obiektem westchnień ;)

THE FLASH 2x12: Fast Lane

Dawid: Odcinek dobry, ale na pewno nie z gatunku tych bardzo dobrych. Tar Pit wypada całkiem ciekawie, ale według mnie zbyt szybko i łatwo zostaje unicestwiony. Podobnie rozczarowujący finał starcia, jak ten niedawny z Żółwiem. Wally nadal irytuje i pewnie jak na złość za chwilę dołączą go do Team Flash i pozna sekret Barry’ego. Idiotyzm jego siostrzyczki osiąga w tym odcinku maksimum, gdy udaje się ona do groźnego przestępcy i każe mu zaprzestać nielegalnej działalności – aż ze śmiechu wytrzymać nie mogłem. Szkoda, że ten odłamek tak słabo się wbił w jej ciało. Dobrze znów widzieć Zooma, który swoim wyglądem za każdym razem budzi grozę, a karmienie się szybkością Flasha wyszło naprawdę efektownie. Na plus szybkie rozwiązanie wątku związanego z Wellsem, który chyba już na dobre odcina się od swojego złego odpowiednika z poprzedniego sezonu. Jedno co mnie zastanawia to fakt, że Barry tracąc jedynie niewielki procent swojej mocy, nie jest w stanie dogonić „zwykłego kawałka szkła” pędzącego w stronę Iris. Ponad 2000 km/h powinno mu to spokojnie umożliwić. W sumie przyjemnie się oglądało i już nie mogę się doczekać wizyty na Ziemi-2.

Michał: Niestety kolejny średni odcinek. Złoczyńca tygodnia był mało przekonywujący i słabo zrobiony. Twórcy mogli się lepiej postarać, tak jak w przypadku Grodda, który wyglądał dużo lepiej niż w pierwszym sezonie. Fajnie, że zakończyli już ten wątek z kradnięciem Speed Force. Zupełnie do mnie nie trafiał. Wally i Iris jak zwykle totalne drewno. Na całe szczęście zapowiedzi następnego odcinka dobrze wróżą i nareszcie zobaczymy Killer Frost. Zapowiada się ciekawie.

Radek: Serial zaczął wracać na dobre tory. Poza najbardziej denerwującym Westem w historii- Wallym (aczkolwiek Iris znowu zaczęła z nim konkurować, idąc sama do kryjówki znanego i groźnego gangstera z zamiarem grożenia mu, witaj w klubie razem z Laurel w gronie najdurniejszych postaci Arrowverse), włącznie z tandetnymi nawiązaniami do jego przyszłości jako speedster, poprzez jego umiłowanie prędkości. Liczyłem na to, że ten odłamek szkła zabije Iris, to byłoby chyba zaszczytne pierwsze miejsce w rankingu na najdurniejszą śmierć Arrowverse (jeśli nie ogólnie seriali superbohaterskich). Cała reszta ok - lubiłem Tar Pita, fajnie się to wszystko oglądało. Największą zaletą były jedne z lepszych dowcipów Cisco w ostatnim czasie. Czekam na więcej FLASHA, bo tutaj niewiele więcej można dodać.

Tomek: Początkowo odcinek był całkiem niezły. Tar Pit okazał się nie tak beznadziejnym złoczyńcą, jak się spodziewałem i miał całkiem fajną motywację, a Wells kradnąc szybkość Flasha, mógł sprawić, że stałby się on dla niego wyzwaniem. Niestety w drugiej połowie wszystko się posypało. Nagle zrobiło się pełno bardzo naciąganych zbiegów okoliczności (dotyczących głównie Westów) oraz nieprzemyślanych rozwiązań fabularnych (dotyczących głównie Tar Pita). Mam nadzieję, że wycieczka na Ziemię-2 będzie lepiej dopracowana.

ARROW 4x12: Sins of the Father

Michał: Całkiem dobry odcinek. Bardzo się cieszę z powrotu Nyssy i Roya. Niestety Oliver pobił już chyba wszelkie rekordy w ilości halucynacji przypadających na jednego człowieka. Może ma jakieś zaburzenia? Mam jednak nadzieję, że siostra Shado, Mei, pojawi się jeszcze w serialu. Nie lubię takich niezamkniętych wątków. Calculator jako złoczyńca wypadł słabo. Pewnie rozwinie się dopiero w następnych odcinkach. Sceny walki wypadły bardzo fajnie. Widać, że specjaliści od choreografii się przyłożyli. W nadchodzących tygodniach pewnie będzie jeszcze ciekawiej, głównie za sprawą Malcolma. Pozwoli nam to przypomnieć sobie, jak wspaniale było w pierwszym sezonie.

Tomek: Tym razem trochę chyba przesadzili z ilością gościnnych występów, bo oprócz pierwszego pojawienia się Calculatora mamy tu jeszcze powroty Nyssy, Roya, Katany, a nawet Shado. Przez to fabule brakuje skupienia i nieco chaotycznie skacze ona między wątkami. Dziwi mnie też brak zwrócenia przez bohaterów uwagi na to, że Calculator widział wszystko to co Roy, więc prawdopodobnie mógł domyślić się tego, kim jest Oliver po tym, kiedy ten dziwnym trafem akurat ten jeden raz pojawił się na miejscu akcji bez swego stroju i ganiał Harpera po dachach.

LEGENDS OF TOMORROW 1x03: Blood Ties

Dawid: Trzeci odcinek jest tak naprawdę zamknięciem pierwszego rozdziału, który rozgrywa się w roku 1975. Najbardziej do gustu przypadły mi wspólne przygody Huntera oraz Białego Kanarka, którzy stworzyli zabójczy i zarazem zabawny duet. Zwłaszcza scena wkroczenia do banku w zwolnionym tempie przy dźwiękach charakterystycznej muzyczki wypadła bardzo fajnie, podobnie jak Sara w pojedynkę pokonująca cała bandę Savage’a. Captain Cold pokazał swoje drugie, mniej popularne, aczkolwiek istotne oblicze próbując ratować ojca, natomiast najmniej ciekawego dla mnie działo się z udziałem osób pozostałych na pokładzie Waveridera. Nadal jest to przyjemny w oglądaniu, odstresowujący serial pełen zabawnych tekstów i bogaty w liczne efekty specjalne. Denerwujące jest tylko to, że pod koniec każdego odcinka Rip upewnia się, że nadal wszyscy mają ochotę kontynuować misję. Jakby mieli w ogóle jakiś inny wybór.

Michał: Przyjemny odcinek. Widać, że serial ten będzie zabawną nawalanką i niczym więcej. Mi to pasuje. Liczę tylko, że nie będą walczyć z Vandalem co odcinek, bo to by było przegięcie. Fajnie, że nawiązali do odcinków z THE FLASH za sprawą rodziny Snartów. Zawsze dobrze jest, gdy scenarzyści pokazują ludzką stronę bohaterów. Victor Garber dopiero teraz udowadnia, jak dobrym i doświadczonym aktorem jest w rzeczywistości. Jego kreacja dr Steina jest dużo lepsza od tego, co widzieliśmy wcześniej. Pewnie dlatego, że nareszcie dostał jakąś większą rolę. Cały czas jest dobrze. Miejmy nadzieję, że tak pozostanie.

Tomek: Po dwóch bardzo udanych odcinkach, w końcu zdarzyło się potknięcie. Epizod ten wydał mi się mocno przegadany, a sceny z Palmerem i Steinem doglądającymi Kendry były zwyczajną zapchajdziurą. Natomiast wątek Snarta, choć zaczął się równie głupio (Jackson pomożesz nam w kradzieży szmaragdu? – Nie – A będziesz naszym kierowcą podczas kradzieży? – Nie ma sprawy), to potem rozwinął się całkiem interesująco. Dobrze też, że przynajmniej w końcówce odcinek obudził się z letargu i pokazał trochę porządnej akcji zamiast nudnych dialogów.

Źródła zdjęć: comicbook.com oraz SpoilerTV